Afgelopen zaterdag was het weer zover.

We mochten weer!

Na een jaar weer het veld op en ook veteranen zijn dan net zo enthousiast als de kleinste pupil!

Maar, er was wel een maar….; dit was namelijk de eerste wedstrijd zonder Lodewijk.

Lodewijk, jarenlang een van ons. Maar niet alleen dat, ook een enorme HK man die veel voor de club heeft gedaan en waarvan alle kinderen betrokken zijn (geweest) bij de club.

Onze “non playing captain” Hans Kroner heeft in februari al een prachtig “in memoriam” over Lodewijk geschreven en zie daarvoor de site van HK.

Nee, zomaar beginnen zonder stil te staan bij het missen van Lodewijk was geen optie.

We kozen voor een minuut stilte voor de aftrap. Een minuut stilte met drie teams! Onze tegenstander HFC, wijzelf natuurlijk maar ook het damesteam waarin de jongste dochter van Lodewijk, Eline, voetbalt. Prachtig dat ook zij met de leiding deel namen aan de minuut.

Ook aanwezig de super clubman George Pressburg die een goede persoonlijke band met Lodewijk had. En als allerbelangrijkste waren naast dochter Eline ook zoon Hidde en moeder Marga erbij.

Zoon Riemer, speler van het eerste elftal, was aan het werk op Zandvoort, dochter Kyra, kon helaas niet op tijd zijn omdat haar eigen wedstrijd uitliep en zoon Jente woont nu in Belgie; dat was even te ver!

Gelukkig is de indrukwekkende minuut gefilmd en kunnen ook Riemer, Kyra en zoon Jente die daardoor nog meebeleven.

En toen de match. We waren ons allen zeer bewust van de stramheid van onze spieren dus ons normaliter enorm hoge tempo paste we aan naar “walking footbal”. Een veldhospitaal moesten we vermijden!

Desondanks viel juist onze zeer fitte Marco al snel uit met een voetblessure; botte pech.

Maar achteraf, bleef het daar gelukkig, qua “veldhospitaal”, bij .

En tja, klasse verloochent zich niet ; we speelde gewoon netjes! Rustig tikken en wat achter over leunen want HFC heeft nu een maal een sterker team; zit gewoon goed voetbal in en bovendien gemiddeld ook wel een aardig stukkie jonger!

De rust gingen we in met 1 – 1 en in de tweede helft bleven we met hard werken, consequent verdedigen, wat kunst en vliegwerk en door onze fantastische keeper Theo die alles zijn goal uit ranselde, overeind.

Het bleef dus 1 – 1.

Toen de uitstekende nieuwe scheidsrechter Paul affloot waren we allen stram, stijf, kapot en vooral voldaan na weer een mooi potje voetbal op een mooie, buitengewone zaterdagmiddag.

En in de derde helft, proosten we samen met Hidde, Eline, Kyra en Marga op Lodewijk!