19-05-2018

19 mei 2018: 9 Haarlem-Kennemerland V1 – Kon. HFC V1, uitslag 6 – 1 (4 – 0)

Doelpunt: Jerry 2x, Giel, René, Mark Buijs 2x

Opstelling:

doel:            Arnoud
achter:         Albert – Drikus – Jan C. – Ruben
midden:        Arjen, Wim – René – Mark Buijs
voor:            Jerry – Giel

2e helft:

doel:            Arnoud
achter:         Ruben – Drikus – Jan C. – Mark Born
midden:       Chris – Wim – René – Mark Buijs
voor:            Jerry – Giel (60’ Arjen)

Door Theo Kunnen

Peter, de zwager van

Vooraf aan deze wedstrijd is er heel wat te doen geweest op de app over het wel of niet laten meespelen van ‘jeugdige’ buurmannen, zwagers (o.a. Peter, zwager van Ruben) enz. Het debacle van vorige week bij Badhoevedorp wilden we niet nogmaals meemaken. We wisten dat we een heul onpartijdig, streng maar rechtvaardige scheidsrechter zouden krijgen dus namen we geen risico. Zelfs Ad stelde zijn lichamelijk ongemak op de laatste plaats door zich als 14e man op te werpen als Chris, met zijn 38 jaar, niet voor vol als ouder werd gezien. Giel was de 13e man dus met Ad als eventuele 14e hadden we genoeg man om de wedstrijd te beginnen. Met hoeveel we zouden eindigen heeft niemand kunnen voorspellen. Na dit hele gereutel op de app vroeg onze Franse aanvoerder mij de pen ter hand te nemen en een wedstrijdverslag te maken. Ik kan Hans niets weigeren dus bij deze het wedstrijdverslag.

Er werd gevoetbald. Uitslag 6-1. Was mooi om te zien. Leuk

Voorafgaande de wedstrijd werd er nog gevraagd of we niet op een echt grasveld wilden spelen, maar onze technische spelers kozen uiteindelijk voor een nepgrasveld zodat de techniek hoogtij kon vieren. Dit was dan ook in de beginfase duidelijk te zien. Wij hadden door vele hoogstandjes onze tegenstander al heel snel in een dodelijke wurggreep, waar deze niet echt uitkwam. De passes over korte afstand werden afgewisseld door passes over de hele. De ene nog mooier dan de andere. Onze voetballende buren waar hier ook erg door onder de indruk en lieten dit blijken door luid vuurwerkgeknal. Hierdoor gesterkt kwamen we op enkele kansen waarbij de ene werd gemist maar een volgende weer werd gemaakt. Een supermooie gestroomlijnde aanval over vele schijven resulteerde in een scherpe voorzet op maat van Giel, die werd afgemaakt door de altijd scherpe Jerry. Giel was op dreef en sleurde het hele team mee naar ongelooflijke hoogte. Na een langdurig balbezit waarbij we de tegenstander met een zogenaamd hotseknotsbegoniavoetbal (citaat Bert Jacobs) Giel alleen voor de keeper krijgen en deze met een sublieme stift de bal over de keeper en in de touwen wist te werken. De  druk op de tegenstander werd groter en het gemor van de tegenstander werd steeds groter en de roep om een wissel nog groter. He, maar wacht eens, wie stond er bij onze tegenstander te vlaggen? Was dit niet onze eigen invaller Peter, zwager van Ruben? Jazeker, het was ‘m. Helaas moest hij nog even wachten op een invalbeurt. Wij echter, lieten ons niet door het gemor in de luren leggen en gingen naarstig op zoek naar een 3e, en misschien wel 4e goal.  Geen woorden maar daden ging het door de hoofdjes en onze mannen zetten door. Ook Ginkie ging weer eens mee naar voren omdat hij het niet kon verkroppen dat zijn grote broer er alweer eentje in de touwen had liggen. Het was geen onverdeeld succes want onze kleinste man van het veld liet het leer van zijn voeten af spatten en zorgde voor de 3-0. Hierna werd het een beetje minder en lieten we de tegenstander ook nog een beetje aan voetballen toekomen. Het was per slot van rekening ook hun vrije zaterdag. Echter, onze tegenstander kwam niet tot een noemenswaardige scoringskans waardoor wij dan maar weer het heft in handen namen. Het wel of niet toekennen van een strafschop, kan bij bepaalde scheidsrechters nogal eens lang duren. Zo niet in dit geval waarbij onze scheids van vandaag Lodewijk, resoluut naar de stip wees. Buijs nam deze zonder aarzelen en zodoende kwamen we op 4-0. Al snel daarna was het rust.

We begonnen aan de 2e helft waar we de 1e hadden geëindigd; het vastzetten van de tegenstander. Wissel Chris was ook binnen de lijnen gekomen, te jong of niet te jong, dat is de vraag. Onze tegenstander was niet gediend van dit frivole voetenwerk van onze technici en begonnen wat onaardige dingen te roepen en wat fysiek in de strijd te gooien. De confrontatie liet dan ook niet lang op zich wachten, waarbij Giel deze confrontatie aanging. Het werd een geduw en getrek en niemand werd er vrolijk van. Het was uiteindelijk Drikus die zijn broertje tot de orde riep waarna deze even kon afkoelen langs de lijn. Door deze hele consternatie lieten wij ons niet van de wijs brengen en gingen op onnavolgbare wijze verder met het oogstrelend voetbal. Beginnend bij de keeper, via de achterhoede naar het opkomende middenveld, waar onze Ad reeds zijn geliefde positie weer had ingenomen, door naar de voorhoede. Aan het einde van deze vloeiende aanvallen bleek het wederom Buijs te zijn die kon afmaken en zorgen voor een 5-0 voorsprong. Helaas waren de gemoederen nog steeds niet bekoeld en werd de sfeer er niet beter op. Althans, bij de tegenstander niet, die ondanks het inzetten van Peter, zwager van Ruben, niet tot een fatsoenlijke aanval kwamen, mede door het steeds druk zetten op de man met de bal. Waar onze verdediging en ons middenveld voorgingen, waarbij Drikus ook meermaals mee naar voren gingen en tot meerdere doelpogingen kwam, was het een aanval waarbij onze voorhoedespeler Jerry superscherp stond en na een pass van zijn broertje de bal heel fraai afmaakte. 6-0. Was ist das? Buitenspel? Oké, jammer. Toch 5-0. Niet te lang bij stil staan maar doorgaan, wij zullen doorgaan. He, waar heb ik dat eerder gehoord? Oh ja, verder met de wedstrijd, het einde nadert. Na alweer een aanval was het uiteindelijk toch weer Jerry die na een goede voorzet van Chris zijn broertje weer achter zich liet. 6-0. Wij hadden het wel een beetje gezien en lieten de tegenstander een beetje hun gang gaan waarbij zij hun vrije zaterdagmiddag, die zij waarschijnlijk heel anders hadden voorgesteld, opluisterde met goal maar waar onze verdediging niet helemaal vrijuit ging. 6-1. De goedfluitende scheids Lodewijk floot voor het einde van deze zeer vermakelijke wedstrijd. Hulde en dank. Nu gauw een biertje en bacootje scoren.

Voor de 2e keer op rij was het  Drikus die was uitgeroepen tot player of the match.

Was getekend,

Een toeschouwer