Dat was het zeker, een topseizoen voor de dames van Haarlem-Kennemerland in de Vrouwen 30+-competitie!

Weten jullie het nog? Najaar 2018 deden we voor het eerst mee in de KNVB 7×7-competitie, in een pool met DSS, Zwanenburg, Uitgeest en Koedijk. Maar Uitgeest haakte vooraf al af omdat de teams ‘te sterk’ zouden zijn en Koedijk kreeg niet genoeg speelsters op de been om naar Haarlem af te reizen. Hilarisch dus: een pool met drie teams! Serge lachte ons hartelijk uit. Vier avonden speelden we steeds twee wedstrijden, waarvan een tijdens een vette onweersbui, en toen was het klip en klaar: wij waren te sterk voor DSS, Zwanenburg was te sterk voor ons.

Bij de thuiswedstrijd hadden we topsupport van een royale afvaardiging van de Voetballende Vaders, wat uitmondde in een supergezellige derde helft – die diep in de nacht abrupt eindigde toen een norse beveiliger kwam controleren of het allemaal wel pluis was.

Voorjaar 2019. Zwanenburg, dat al jarenlang met DSS in een pool speelde, vond het mooi geweest en vroeg bij de KNVB een andere pool aan. Met sterkere tegenstanders. Wij kwamen samen met DSS terecht in een pool met DSOV uit Vijfhuizen en DZS uit Wijdewormer. Nithin, onze coach, legde de lat meteen hoog: “Eind van het seizoen staan wij bovenaan!” Motivatie alom en even checken bij de onbekende teams hoe het er bij hen voor stond. Ook zij bleken net te zijn begonnen en waren heel gemotiveerd om te spelen.

Per avond speelden we drie wedstrijden. En met een geweldig resultaat: de eerste twee avonden wonnen we alle wedstrijden. Zes uit zes, op koers voor het kampioenschap. Maar op 12 april bij DSOV hadden we plotseling een offday: we speelden twee keer gelijk en verloren zelfs één keer, wat ons direct met beide benen op de grond zette. Geen excuus, maar toch: we misten onze steengoede keeper én andere sterspelers. Door onze eerdere goede resultaten stonden we nog steeds bovenaan, maar om kampioen te worden moest er de laatste wedstrijdavond minstens één keer gewonnen worden, bij voorkeur tegen DSS.

10 mei, Wijdewormer. We waren in de winning mood, maar voelden de druk toenemen. Als opwarmer stond allereerst de wedstrijd tegen DZS op het programma. DZS, dat ons de vorige keer had verslagen en waar we dus nog een appeltje mee te schillen hadden. Dat lukte aardig. Dat het slechts bij 1-0 bleef lag aan de gebrekkige afronding en goed keeperswerk – we hadden volop kansen – maar de eerste drie punten waren in elk geval binnen. Direct daarna mochten we aantreden tegen DSS. Een overwinning zou betekenen dat niemand ons meer kon inhalen. De ontlading was dan ook groot toen we na de 1-0 ook nog 2-0 maakten, een prachtig doelpunt van Renske DD. Als slagroom op de taart wonnen we ook de laatste wedstrijd met 2-0. Met goed combinatievoetbal, mooie acties en een verdediging die nauwelijks te passeren was.

Met andere woorden: kampioen! Nithin kon trots op ons zijn. We lieten Hannekes champagne bruisen en kregen de smile niet meer van ons gezicht. De complimenten van DSS – dat liet weten ons het allersterkste team te vinden, en daarmee de terechte winnaar – werden zeer op prijs gesteld.

De derde helft met alle teams was sowieso elke keer een groot succes. Van bier tot bitterballen, tijgernootjes en versbelegd stokbrood: er was genoeg te borrelen en te snaaien. DSOV had er zelfs een groot feest van gemaakt, inclusief dj met prima dance en iets mindere karaoke, tot en met paaldansende HK-vrouwen aan toe. Wat later tot vragen van de kinderen leidde (‘Mama, hoe ziet paaldansen er dan uit, laat eens zien!’ – tja, sommige dingen kun je beter voor je houden, en zeker niet in beschonken toestand filmen…).

Op de training dinsdag zette Serge ons namens de club allemaal in het zonnetje met een certificaat en beloonde Nithin ons met een officiële medaille. Een superleuke verrassing. Het seizoen zit er nu op, maar we hebben nog twee toernooien in het vooruitzicht en dan volgt de zomerstop.

In twee jaar tijd zijn we als team enorm gegroeid, dankzij de inzet van alle speelsters, maar vooral ook dankzij het trainers- en coachwerk van Nithin. Met hem erbij hebben we ons ontwikkeld tot een sterk, hecht en enthousiast team. Al dat enthousiasme heeft één keerzijde: we hebben inmiddels zestien speelsters voor de 7×7-wedstrijden. Iedereen wil meedoen, maar acht of negen wissels op zes veldspeelsters is eigenlijk niet te doen. Een luxeprobleem waar we ons in de zomer over zullen buigen… Nu overheerst de euforie.

Ilse Miedema en Antje Visser
Teamcaptains Vrouwen 30+