SV IJ thuis. Opzich geen andere zaterdag dan normaal. Koude kroket, Michel druk in de weer met kapotte vlaggenstokken en een kale clubscheidsrechter die wederom net iets te aanwezig was. Nadat er op de luxe stadionstoelen voor de kantine werd neergeploft toch iets opvallends.

Tobias Faber was als experiment de spits in gezet, opzich geen gekke gedachte gezien zijn lengte en Cruijffiaanse techniek. Omdat we bij Haarlem-Kennemerland waarde hechten aan tradities, werd ook vandaag weer kans op kans gemist. Ondanks een iets te zware keeper uit IJmuiden en tactische wijziging vanuit de staf lukte het de oranje leeuwen wederom niet om de vaste harde kern (Pelle en co) te laten juichen.

We verlangen terug naar de tijd dat hippie Bas nonchalant op zijn slippers een halfuur te laat aankwam, en er vervolgens drie het netje inschoot. Of naar de tijd dat ene Vernon (betaal die man zijn voetbalschoenen en haal hem terug) -zonder meer dan 500 meter te lopen per wedstrijd –  toch op het scorebord werd genoteerd. Maar ja, vroeger was alles beter.

Vlak voor tijd wist Tol ( de Frank Demouge van de Haarlemse velden, uit het niets dodelijk) toch nog een gelijkspel uit de wedstrijd te slepen. Al was bij het laatste fluitsignaal duidelijk dat dit voelde als een verliespartij.

Vandaag was je, net als ongeveer elke verloren wedstrijd dit jaar, vier keer zo goed als de tegenpartij. Kan je het een trainer aanrekenen als je aanvallers niet weten te scoren? Ik denk het niet. Al weet columnist junior natuurlijk niet of er ook op afmaken getraind wordt. Voor het echte tactische advies lezen we morgen het stukje van columnist senior (Spy). Een van de weinige binnen Haarlem-Kennemerland die wel altijd scherp is.

Was er dan niks te vieren vandaag? Natuurlijk wel. Het mooiste moment van de dag vond plaats rond een uurtje of kwart over twee. Clubicoon Bart Leurs maakte na drie jaar blessureleed eindelijk weer zijn rentree. Pa en ma Leurs, die voor de gelegenheid even werden getransformeerd tot vierde en vijfde staflid, zagen hoe zoonlief zich bijna onsterfelijk maakte door met een wonderschone volley een punt te redden voor de mannen van Karim.

Die ook gewoon drie punten verdiend hadden tegen koploper Ado. Aanvaller Quaars, die sinds deze week geen wappie Stiff meer heet, viel helaas wel uit met een enkelblessure. In de wandelgangen gaat rond dat dit toch een bijwerking van zijn vaccinatie kan zijn. We hopen natuurlijk dat hij snel herstelt. Het zal vast niet zolang duren als het herstel van zijn oude trainer.

Naja, even rust nu. Alle tijd om te herstellen van vandaag. Dinsdag koppie vooruit en gewoon weer op het trainingsveld  (als je niet ziek bent geworden van een bevroren kroket). Fijn weekend mannen.

Daan