13 oktober 2018

Opstelling:

doel:​Mark Born

achter: ​René Kennis – Drikus (25’ Jan C.) – Erick – Ruben

midden:​Dolf – René – Ad – Jan vd Berg

voor:​Jerry – Herman

2e helft:

doel:​Mark Born

achter: ​Ed – Jan C. – Erick – Ruben

midden:​Ronald – René – Ad – Jan vd Berg

voor:​Remco – Dolf

Door Jan Cuppe

Er gaat een kampioenschap aankomen…….

Op de warmste 13 oktober ooit gemeten, het is bijna 25 graden, treden wij aan tegen de Koninklijke Haarlemsche Football Club, kortweg, de Koninklijke HFC. Dat we vandaag überhaupt kunnen aantreden was al een prestatie op zich, aangezien maar liefst negen (!) spelers zich voor vandaag hadden afgemeld. Hier is sprake van een regelrechte trendbreuk: mooi weer én toch veel afzeggers…. Gelukkig maakt Drikus zijn terugkeer en ook krijgen we versterking van Herman, René Kennis en invaller Jan. We hebben er zin in en vol passie en strijd betreden we het veld, hier en daar nog wat schaafwonden en pijntjes overgehouden van het heroïsche – maar helaas verloren – gevecht tegen kampioen HBC van vorige week.

Dan blijkt dat wij, door een vertraging van een eerdere wedstrijd, pas 20 minuten later kunnen beginnen.  Tijdens het wachten staan we nog even stil bij de rijke historie die zich op deze HFC-velden heeft voltrokken: drie landskampioenschappen, wie herinnert zich dat niet (1890, 1893 en 1895 met Pim Mullier), drie nationale bekers, de traditionele nieuwjaarsduels tegen de ex-internationals… en natuurlijk…. die ene memorabele wedstrijd…waar wij – HK-veteranen – kampioen konden worden…maar dit op de slotdag toch nog uit handen gaven.

En …. het is zo warm….  de eerste 25 minuten overheerst flegmatiek; zou vandaag die unieke brilstand 0-0 dan toch echt werkelijkheid worden? Dan schakelen we een tandje hoger, mede dankzij onze invalkrachten. Een strakke voorzet van invaller Jan op Jerry wordt nog ternauwernood door de HFC-verdediger onderschept. Weer een goede actie van invaller Jan gevolgd door een strakke pass, Jerry duikelt de goal in (naar eigen zeggen ‘onderuit geschoffeld’) en Hermans schot bij de tweede paal gaat maar net naast. Ook verdedigend staat het sterk met Drikus/Erick, René K. en Ruben. Mark heerst als keeper: twee strakke schoten pakt Mark stoïcijns klemvast. Drikus besluit zijn prima rentree na 25 minuten vrijwillig te staken.

Dolf test de kwaliteit van het HFC-shirt in onze eigen zestien, maar de scheids vond dat hij niet hard genoeg trok om een pingel te geven, dit tot woede en frustratie bij HFC. De grimmigheid neemt verder toe als -onbedoeld- een vrije trap tegen het achterhoofd van een HFC-speler wordt geschoten. Maar dan is daar de drinkpauze en de rust keert terug.

Herman blijkt nog vandaag steeds pijlsnel en ongrijpbaar, waarbij Jerry als bliksemafleider fungeert. Jan blijkt een rotsvast aanspeelpunt en is continue dreigend naar de goal gericht en René K. toont maar weer eens aan dat een voetballer nooit het voetballen verleert en dat hij als spits ook op rechtsback zijn mannetje staat.

Met een mooi één-tweetje op het middenveld lanceert Ad Ruben langs de linkerkant. Ruben eindigt zijn rush en vindt aanvaller Jan, die handig wegdraait en direct op rand strafschopgebied de aanstormende René van Ginkel bedient. Zijn eerste schot spat op de handschoenen van de keeper, zijn tweede wordt geblokt door twee inglijdende verdedigers, maar René blijft kalm en bij de les: hij laat de bal in één vloeiende beweging naar beneden rollen van scheenbeen, enkel, wreef naar zijn tenen en tergend langzaam kwam daar de 0-1 op het scorebord.

Rust.

De tweede helft starten we slap, een verkeerde terugspeelbal gaat ruim over Ruben heen –hij kan écht niet zes meter hoog springen– en de uit buitenspel terug wandelende  HFC-spitsen worden zo alsnog op hun wenken bediend: 1-1.

Onze vechtlust komt weer naar boven: duels worden gewonnen, we helpen elkaar in moeilijke situaties en de combinaties, kort en lang, ze lukken nagenoeg allemaal. Hét voorbeeld van strijd geeft Dolf in de 63 minuut in een prachtige counter. Een corner van HFC (!) wordt kort genomen, maar verkeerd. Ronald is alert en zit ertussen, sprint een paar meter om vervolgens Dolf te bedienen. In een draai, nee, een pirouette á la Bergkamp, schudt hij tegenstander één van zich af, dan vervolgens lijkt hij de bal te verliezen in een mêlee van blauw en wit, maar hij voert de druk op en dwingt nummer twee van HFC terug te spelen op de keeper. Instinctief voelt Dolf aan dat deze bal tekort is en hij gaat pijlsnel achter de bal aan, schudt daarbij speler drie van zich af, is eerder bij de bal dan de keeper, dan volgt schaar, kap, schaar, of zoiets, je weet wel, zoals alleen Dolf dat kan. Resultaat: keeper in het bos, teruggekeerde verdediger nogmaals uitgekapt en vervolgens beheerst afgerond: 1-2.(Red. De beschrijving is nog bijna mooier dan het doelpunt zelf. 2x applaus)

Nog beduusd van dit sterke staaltje voetbal heeft HFC geen andere keuze dan vol op de aanval te gaan spelen, maar echt gevaarlijk worden ze niet, wanhoop overheerst.

Wij krijgen steeds meer ruimte en dan komt hét hoogtepunt van de wedstrijd: een fenomenaal opgezette aanval over talloze schijven brengt de bal uiteindelijk bij Dolf in de middencirkel, die met een vlijmscherpe pass over 20, 30, 35 meter de op rechts opstuivende Remco bereikt. Hij blinkt weer uit en aarzelt geen seconde en brengt direct de bal met een prachtige swing bij de tweede paal waar invaller Jan boven iedereen uit torent en de bal op ‘Rico-Verhoeven’ achtige wijze snoeihard kruislings tegen de touwen beukt, de keeper kansloos laat en daarmee HFC de spreekwoordelijke Knock-Out (KO) geeft.

Talloze mooie aanvallen volgen met als hoogtepunt: een bal op de lat van René van G. die overal te vinden was en samen op het middenveld met Ronald en Ad een prima blok vormde. Achterin waren Ruben, Ed en Erick wederom niet te passeren en liet René K ook zien dat hij het aanvalsspel nog volledig beheerst.

Het laatste fluitsignaal klinkt, wat een pot, wat een overwinning, ik voel het, ik weet het zeker, dit jaar is ons jaar, er gaat een kampioenschap aankomen en…ja, onze laatste wedstrijd spelen we bij Koninklijke HFC. Het zal een nieuwe memorabele wedstrijd worden die naadloos aan de rijke historie van momenten bij HFC kan worden toegevoegd. Het wordt ónze wedstrijd.