18 mei 2019:
Opstelling:

Opstelling:

doel:           Mark Born
achter:            Ed – Remco – Erick – Luis
midden:          Jan vd Berg – Sanne – Ad – Mark Buijs
voor:           Menno – Jan P.

Geen wissels

Best lekker, een keertje geen wissels…

Er was volop ruimte in de kleedkamer deze zaterdag. Met een tot een minimum beperkte wedstrijdselectie van 11 spelers (waaronder 4 buurmannen) kon iedereen zich breeduit omkleden. De speculaties over met hoeveel man we de wedstrijd zouden eindigen vlogen in het rond.
Op een gemoedelijk drafje begaven we ons naar veld 4 van het sportcomplex van HBC waar onze tegenstander al onrustig stond te wachten. Immers, bij winst vandaag zouden zij volgende week nog een serieuze gooi kunnen doen naar het kampioenschap in een onderling duel tegen de koploper.
Al een paar minuten na het beginsignaal confronteerden we HBC met het feit dat deze zonnige middag wellicht wat figuurlijk onweer voor hen zou kunnen opleveren. Een prachtig schot van invaller Sanne van twintig meter landde vol op de kruising. We bleken bovendien in staat om met rustig opbouwen van achteruit nog een paar goede aanvallen op de mat te leggen en verdedigend gaven we niets weg.
Het goede spel resulteerde na een klein kwartier in een 0-1 voorsprong. Mark Buijs trapte de bal uit een corner halfhoog voor het doel waar Erick er met een krachtige snoekduik zijn hoofd tegenaan zette en daarmee zijn welverdiende eerst goal van dit seizoen scoorde.
HBC kroop daarop iets meer uit haar schulp en voerde de druk op ons doel enigszins op. Mogelijk verblind door de felgele pet van keeper Mark Born leverde deze druk niet veel meer op dan enkele schoten hoog over of naast het doel van buiten de zestien kwam het echter niet. Ondertussen combineerden we er zelf nog makkelijk op los en dit resulteerde na ongeveer 25 minuten in de 0-2. Sanne zette met een steekpass invaller Menno alleen voor de keeper. Menno sleepte de bal met wat fortuin langs de keeper en kon vervolgens de bal het lege doel in lopen.
Niet lang daarna werd het 1-2 door opnieuw een schot van buiten de zestien, waar Mark nog wel goed bij zat, maar zijn hand net niet voldoende achter de bal kreeg om een doelpunt te voorkomen. Na nog enkele goede aanvallen van onze kant via invaller Jan van der Berg, een geplaatst schot van Jan P. dat net over het doel zeilde en een kopbal van HBC die op vakkundige wijze door Mark Born van achter de doellijn uit het doel werd gemoffeld klonk het rustsignaal.

De tweede helft begonnen we met tien man. Luis was vlak voor de rust geblesseerd geraakt aan zijn enkel. Na enkele minuten kwam hij echter alsnog uit de kleedkamer en kon hij zijn positie op het middenveld weer innemen. Respect! De wedstrijd ging verder zoals de eerste helft geëindigd was. HBC probeerde onze verdediging te verschalken met steek- en dieptepasses, maar die werden stuk voor stuk onschadelijk gemaakt door de verdediging, waar voor deze gelegenheid, naast Erick en Ed, ook Remco en Mark Buijs een plekje in hadden gekregen. Ons eigen spel bleef goed en leverde ook in de tweede helft een paar goede aanvallen op. Na een kwartier dribbelde Ad de linkerkant van het strafschopgebied van HBC binnen. Vanuit zijn ooghoek schatte hij de ruimte tussen de tweede paal en de keeper in en met een geplaatste boogbal liet hij de bal in het verre zijnetje belanden, een 1-3 om van te smullen. HBC dacht terug te komen in de wedstrijd, maar de door hen bejubelde 2-3 werd afgekeurd wegens buitenspel dat door de sterk vlaggende, aan zijn revalidatie werkende Paul, werd geconstateerd. Paul beantwoordde de voorstellen van HBC-spelers met een lichaamsopening waar hij zijn vlag zou kunnen bewaren met zijn kenmerkende brede glimlach. Het bleef 1-3. Niet lang daarna werd het zelfs 1-4 toen Sanne aan de rechterkant werd gelanceerd en de bal kon voorgeven naar de op links opgestoomde Luis die koeltjes afrondde. Het verzet van HBC leek daarmee definitief gebroken. Echter een frommelgoal en een goed geplaatst schot brachten de stand tien minuten voor tijd toch nog op 3-4. Het lukte HBC niet om voor het eindsignaal nog een gaatje te vinden in onze defensie, waarmee de verdiende overwinning voor ons een feit was. Met elf man begonnen en met dezelfde elf geëindigd. Ik loop nog niet lang genoeg mee om het zeker te weten, maar het lijkt me dat dit weleens een zeldzame prestatie geweest kan zijn in de historie van de veteranen 45+.

Door Remco van het Hof