Haarlem-Kennemerland V1 – Overbos V1, uitslag 4 – 2 (3 – 1)
10 november 2018:
Doelpunten: Dolf, Overbos, Giel, Mark Buijs
Opstelling:
doel: Arnaud
achter: Frans – Drikus – René – Mark Born
midden: Dolf – Giel – Ad – Mark Buijs
voor: Jerry – Remco (25’ Ronald)
(Na 25 minuten Remco geblesseerd eruit, Ronald erin op positie Giel, Giel naar plek Remco)
2e helft:
doel: Amaud
achter: Frans – Drikus – René – Ruben
midden: Ed – Ronald (75’ Mark Born) – Ad – Mark Buijs
voor: Giel – Dolf
De afscheidswedstrijd waarvan niemand wist dat hij eraan meedeed
Zaterdag 10 november 2018. Overbos komt bij ons op bezoek. Net als wij een middenmoter, dus voorafgaand is het moeilijk in te schatten hoe de krachtsverhoudingen zullen gaan liggen. Zeker gezien het aantal afwezigen aan onze kant. Alle centrale verdedigers van de afgelopen weken (Hans, Jan en Erick) en onze draaischijf op het middenveld (Wim) zitten niet bij de wedstrijdselectie. Daar staat dan weer wel het lang verwachte seizoensdebuut van Frans tegenover en de terugkeer van Drikus die eveneens zijn broer Giel heeft opgetrommeld.
Niets wordt aan het toeval overgelaten om de wedstrijd goed te starten. De ballen worden tot op de millibar nauwkeurig ‘opgeboord’ door Mark, de tegenstander wordt in verwarring gebracht door een zorgvuldig tot het laatste moment geheimgehouden veldwissel (van 4 naar 3) en zelfs de grensrechtersvlaggen zijn dit keer op tijd aanwezig. Dit dan weer in tegenstelling tot Ronald, die al koffie lurkend in de warme, knusse kantine van Overbos zich begon af te vragen waar wij toch bleven.
Stipt om 14.29 uur fluit scheidsrechter Jaap de wedstrijd op gang. Meteen vanaf de aftrap trekken we de wedstrijd naar ons toe, hetgeen leidt tot een ware kanonnade van schoten op het doel van Overbos. Ze worden echter allemaal te hoog gemikt.
In de vijfde minuut pakt Dolf het anders aan. Na een vlot lopende combinatie snijdt hij vanaf de rechterflank naar binnen en mikt hij met een fenomenale lage schuiver met zijn linkerbeen de bal langs de verbouwereerde keeper: 1-0.
Het volledig overrompelde Overbos heeft tot dan toe niet veel meer geproduceerd dan een enkele lange bal in de richting van hun eenzame spits. Plots valt een van die ballen echter precies tussen de Overbosse aanvalsleider en onze Arnaud in. Arnaud weet de bal nog te raken, maar met wat geluk valt de bal alsnog voor de voeten van de tegenstander die hem het lege doel in weet te werken. De gelijkmaker is een domper zo vlak na de 1-0, maar al snel pakken we de draad weer op. Er wordt goed opgebouwd van achteruit en op het middenveld zorgt een actieve Ad voor veel toevoer naar onze spitsen.
In de twintigste minuut stuurt Giel aan de linkerflank Remco weg. Die brengt de bal laag en scherp voor het doel. De aanstormende Jerry wordt net niet bereikt, maar zijn dreigende aanwezigheid in de zestien leidt ertoe dat drie verdedigers en de keeper geen andere oplossing zien dan de bal in het eigen doel te laten belanden. Een welverdiende 2-1 staat op het bord.
Het wedstrijdbeeld in de eerste helft blijft onveranderd. Wij combineren erop los, Overbos speelt louter lange ballen, die telkens door een naadloos sluitende buitenspelval van Drikus, René, Frans en Mark vakkundig onschadelijk worden gemaakt. Het overwicht levert nog voor de rust een extra goal op. Giel geeft de keeper met een heerlijk schot van 20 meter in de kruising het nakijken: 3-1.
Een pegel van René niet lang daarna had hetzelfde lot verdiend, maar de bal belandt met een doffe knal op de dwarsligger. Voldaan zoeken we de met een comfortabele voorsprong de thee op.
Als de tweede helft begint, blijkt Overbos een aantal tactische en personele wijzigingen te hebben doorgevoerd. Waaronder een keeperswissel. Dit werpt zijn vruchten af voor de bezoekers. Het is nu Overbos dat combineert en de druk op ons doel opvoert. Na zes minuten is het al raak: 3-2.
Een korte periode daarna blijkt maar weer eens dat onderling gemopper zich in de regel omgekeerd evenredig verhoudt met het spelniveau. Bijna geven we de wedstrijd uit handen, maar goed keeperswerk van Arnaud en een hardwerkende Ruben slepen ons door deze terugval heen. We herpakken ons. Ed stoomt een aantal keer vervaarlijk op over de rechterflank en nu zijn wij het weer die het vijandelijke doel regelmatig onder vuur nemen. Een aantal prima schoten van Giel, Dolf en Mark worden door de verse keeper op bewonderenswaardige wijze uit het doel gebokst.
Met nog een kwartier op de klok besluit diezelfde keeper, mogelijk overmoedig geworden door zijn luid bejubelde reddingen, dat hij het spel, nadat hij opnieuw een aanval heeft onderschept, gerust vanaf de uiterste punt van de zestienmeter kan voortzetten. Daarbij rekent hij echter buiten de geslepenheid van Mark, die met een uiterste krachtsinspanning een sliding inzet en de pass van de keeper omvormt tot een boogbal die met dodelijke precisie in het verlaten doel belandt: 4-2.
Nog heel even dringt Overbos aan met een paar opeenvolgende corners tot gevolg. Die leveren echter nauwelijks gevaar op. De schemering valt in en legt een sluier over het complex en het spel. De wedstrijd gaat als een nachtkaars, met nog even een oplaaiing, uit. Al met al een verdiende overwinning.
Na afloop van de wedstrijd kondigt Drikus aan dat hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen gaat hangen. Er heerst nog enig ongeloof, maar op zondag volgt de bevestiging van zijn besluit in de team-app. Zo blijkt dus achteraf dat we een afscheidswedstrijd hebben gespeeld, waarvan niemand op dat moment wist van het bestaan.
Drikus, velen hebben in de team-app al laten weten dat ze je gaan missen. Dat geldt eveneens voor mij, al ken ik je nog maar net. Hopelijk zien we je snel een keertje als supporter langs de lijn.
Door Remco van het Hof