4 december 2021: Haarlem-Kennemerland V1 – Kon.HFC V2, uitslag 2 – 0 (0 – 0)

Doelpunten: Martijn en Remco

Opstelling: doel: Arnaud achter: Albert (30‘ Drikus) – Hans – Raymond – Nacho midden: Ed – Martijn – Wim (35’ Frank) – Erick voor: Marco – Jan vd Berg

2e helft: doel: Arnaud achter: Ed – Drikus (80‘ Erick) – Raymond – Nacho midden: Frank – Martijn – Ronald – Dolf voor: Remco – Jan P.

De Indiaan is terug! Door Dolf Wubbe

‘Saves!’ Er zijn van die ‘saves’ die bij iedere voetballiefhebber op ‘t netvlies staat. De Save van Gordon Banks op het WK van 1966 toen hij met een onwaarschijnlijke snoekduik de kopbal van niemand minder dan de beste aller tijden Pele uit de hoek ranselde; ‘the save that stopped the world’! https://www.youtube.com/watch?v=ngE9RCAdWaE

Of wat te denken van de Colombiaanse keeper Higuita die met de zogenaamde ‘Scorpion kick’ in de wedstrijd Engeland – Colombia de hele wereld versteld doet staan https://www.youtube.com/watch?v=gsB8El3z0OE

En laten we dan ook onze geboren Haarlemmer en jarenlang de keep van het Nederlands elftal Stekelenburg niet vergeten met zijn fabuleuze redding op het WK van 2010 op de prachtige uithaal van Braziliaan Kaka https://www.youtube.com/watch?v=xd6X0S8y0BQ.

Maaaaaaaar sinds afgelopen zaterdag 4 december 2121 op een druilerige zaterdagmiddag aan de Jan Gijzenkade in het duel tussen de veteranen van de Koninklijke HFC en ons aller Haarlem Kennemerland kunnen wij aan dit imposante ‘Saves rijtje’ weer een ‘Save’ toevoegen. De hele goede keeper onderscheidt zich door nauwelijks te hoeven duiken. Hij staat goed en beschikt over een onzichtbare reflex. De corner kwam van links. De bal werd laag hard ingespeeld; een harde schuiver in feite. De spits van HFC stond op 2 meter van de achterlijn, op de 5 meter lijn.

Hij toucheerde met zijn rechter punt van de wreef de bal. Die bal schoot vervolgens de lucht in met een curve over de eerste paal naar de tweede paal. Iedereen telde de goal al, 0 – 1, de grensrechter vlagde al naar de middenstip. Maar toen was daar de reflex van de linker van Sluik. Die reflex ging zo snel dat niemand dat zag. Ik probeer het terug te halen. De arm schoot als een pijl uit de boog de lucht in. En terwijl de bal, zwanger van effect, versnelde naar de tweede paal was daar de linkerhand van Sluik die de effectvolle bal dusdanig subtiel maar ook krachtig raakt, zodat direct de bal effectloos was en het lederen monster in één streep naar de zijlijn rolde; niet achter dus, maar uit!

Hier was niet alleen de kwaliteit van de keeper Sluik te zien maar ook die van de volleyballer Sluik! Helaas, er zijn geen camerabeelden van. ‘The smaller the audience, the bigger the miracle!’ En zo bleef het 0 – 0. Had Stekelenburg die bal van Kaka niet aangetikt dan waren we uitgeschakeld! Had Sluik de bal van de HFC spits niet geraakt dan ………hadden we in ieder geval niet met 2 – 0 gewonnen! Want dat was uiteindelijk de verdiende uitslag. We waren de iets betere ploeg en door verstandig (dus met overleg, samenspel en duelkracht) te blijven spelen vielen in het laatste kwartier de twee goals. Deze wedstrijd had veel van het waarom duizenden jongens en meisjes, mannen en vrouwen ieder weekend weer met plezier de kicksen aandoen.

Twee teams die aan elkaar gewaagd zijn en met de mooie balans van strijd en sportiviteit vechten voor de overwinning. En de kou en de regen geeft de overwinning dan nog meer glans. Als gladiatoren, nat en bezweet, verlieten we de arena. Voldaan in de kleedkamer aan het bier en baco (light! “#$%) onder de douche. We complimenteren elkaar. Remco voor zijn sleurende werk in de spits; altijd de ruimte zoeken en altijd aanspeelbaar. En beloond met de mooie tweede goal waarin Remco de laatste man van HFC (type Hummel) aftroeft en vanaf een meter of 16 de bal met links, links van de goal, prachtig in de verre hoek schuift. Gastspelers Martijn en Raymond voor hun prima spel centraal op het middenveld en achterin. Geen balverlies en altijd voorwaarts. Drikus die met de pest in zijn lijf op de bank begon, maar vanaf de dertigste minuut toen hij (als rechtsback) inviel iedereen goed neer zet en daarmee zorgt voor de verbinding tussen de linies.

En dan onze Zuid Amerikaanse enclave voor hun onverzettelijkheid en ons allemaal laten zien hoe je met het mes tussen tanden moet spelen. ‘Good old’ Jan P. die ons weer eens voordeed hoe je netjes een vrij tap bij de tweede paal plaatst (er stond alleen niemand!) en vooral ook zijn pre – assist voor de eerste goal, die na de goede assist van Frank door Martijn feilloos werd afgerond. Enfin, ieder had zijn bijdrage, we knokten en speelden goed als team. Daarom zijn we ook eens allemaal op voetbal gegaan en daarom zitten we dat nog! En dan vergeet ik nog een belangrijk feit wat deze zaterdag 4 december ook zo mooi maakte. Tegen HFC spelen we al jarenlang; we kennen elkaar. Bij het inlopen hoor ik een HFC-er zeggen “Hé, de Indiaan is er ook weer bij”. Jazeker, onze grote leider uit Frankrijk, onze Rambo, onze Lange Pier, onze 1e Hans en voor HFC dus ‘de Indiaan’ was over uit Frankrijk en speelt dan natuurlijk gewoon mee.

En Hans is dan ook weer de grote baas, maakt de opstelling, is de aanvoerder. Dat spreekt voor zich! En, niet onbelangrijk, als laatste man stond hij daar weer te heersen alsof hij nooit is weg geweest. Altijd op de juiste plek staan door ‘op tijd te vertrekken’, en rustig de bal verplaatsen naar daar waar de ruimte is. En voorafgaand aan de corner waarop Sluik tot de reflex der reflexen kwam was het Hans die met een sliding een grote kans voor HFC voorkwam en de corner veroorzaakte! Hans gaf de assist tot de ongekende reflex van Arnaud En daarmee is het rond. Jongens wat waren we goed, en Sluik en Kröner memorabel!